Leśnicy, dzięki wiedzy o procesach, które zachodzą w przyrodzie oraz kontroli stanu środowiska leśnego, mogą z wyprzedzeniem zdiagnozować zagrożenia, które negatywnie oddziałują na las. Każdego roku podejmują oni działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.

Podział zagrożeń:

·        biotyczne (np. szkodliwe owady, grzyby patogeniczne, ssaki roślinożerne);

·        abiotyczne – ekstremalne zjawiska atmosferyczne (np. huragany, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury);

·        antropogeniczne – wywołane przez człowieka ( m.in. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu ).

Zagrożenia biotyczne

Grzyby:  Spośród chorób grzybowych w Nadleśnictwie Miękinia największe zagrożenie jest ze strony patogenów rodzaju Armillaria – wywołującą opieńkową zgniliznę korzeni; i Heterobasidion – wywołującą hubę korzeni. Są to patogeny bardzo groźne i poważnie utrudniające prowadzenie gospodarki leśnej.

Owady:Największe zagrożenie ze strony owadów jest związane ze zwiększonym występowaniem zwójki dębowej, które należy powiązać z zamieraniem dębów.

Istotne szkody powodowane są także przez szkodniki wtórne świerka głównie kornika drukarza Ips typographus, ich masowym pojawom sprzyja osłabienie drzew w wyniku zachwiania poziomu wód gruntowych, spałowanie przez jeleniowate, lub grzyby patogeniczne. Dodatkowym czynnikiem są drzewostany o niewłaściwej proweniencji oraz monokultury ułatwiające rozprzestrzenianie się owadów. W związku z tym bardzo ważne są działania profilaktyczne mające na celu stały monitoring występowania szkodliwych owadów i terminowość wykonywania prac zgodnie z instrukcją ochrony lasu.

Zwierzęta: Szkody wyrządzane przez zwierzynę płową w lasach nadleśnictwa są dosyć istotne. Wśród powodowanych szkód można wyodrębnić szkody w uprawach, gdzie w wyniku zgryzania następuje zahamowanie procesów wzrostowych, doprowadzenie do formy krzaczastej drzewa, a także zamieranie; oraz szkody w drzewostanach iglastych średnich klas wieku, gdzie drzewa są spałowane. Spałowanie jest bramą infekcyjną dla patogenów, powoduje martwicę, oraz osłabia wytrzymałość drzewa, co w konsekwencji prowadzi do powstawania wiatrołomów.

Zagrożenia abiotyczne

Na stan zdrowotny lasów Nadleśnictwa Miękinia największy wpływ mają czynniki abiotyczne, sumaryczna powierzchnia szkód przez nie wyrządzonych w ciągu ostatniego dziesięciolecia stanowi ponad 25% powierzchni wszystkich powstałych szkód. Spośród czynników abiotycznych największy wpływ mają zakłócenia stosunków wodnych. Wystąpienia takich sytuacji są rejestrowane niemal rokrocznie na znacznej powierzchni. Kolejnym czynnikiem abiotycznym pod względem istotności są szkody spowodowane od wiatru.

Wystąpienie czynników abiotycznych jeżeli nawet nie prowadzi do bezpośredniego zniszczenia drzewostanu (lub grup drzew) wprowadza sytuację stresową obniżającą odporność drzewostanu na czynniki biotyczne (głównie owady). Sytuacja taka jest doskonale zauważalna przy zamieraniu dębów oraz prawdopodobnie przy zamieraniu jesiona (coraz poważniejszy problem w lasach Polski). W Nadleśnictwie Miękinia zamieranie dębów było odnotowywane niemal rokrocznie na powierzchni ok. 350 – 500 ha. Zamierają jedynie drzewostany starsze. Zamieranie jesionów nabiera coraz większego znaczenia, powierzchnia na której rejestrowany jest ten zespół chorobowy z roku na rok jest coraz większa. Zagrożone są drzewostany w każdej klasie wieku.

Zagrożenia antropogeniczne

Nadleśnictwo Miękinia w całości znajduje się w II strefie zagrożenia przemysłowego.

W zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa oraz w jego bezpośrednim sąsiedztwie występują zakłady przemysłowe szczególnie uciążliwe dla regionu.

Lasy Nadleśnictwa Miękinia są zakwalifikowane do I kategorii – dużego zagrożenia pożarowego lasu.